عواقب بزرگی!...

وقتی یاد کودکی می کنیم اگثراً بدون استثنا می گوییم بچگی یادت ب خیر!...
زمانی ک بچه بودیم دوست داشتیم بزرگ شویم و بزرگی کنیم!...
نمی دانستیم بزرگ شدن دردسری دارد ب اندازه ی خودش بزرگ!...حال ک بزرگ شده ایم دوست داریم کودکی کنیم!...اگر می دانستیم ک بزرگی دردسر دارد هیچ وقت آرزوی بزرگ شدن نداشتیم!...بزرگی هزینه های زیادی دارد و ناچاراً باید بهاء آن را بپردازیم!...
بزرگ که می‌شوی انتظارات همه از تو بالا می‌رود و اگر انتظارات‌شان را بر آورده نکنی لقب بی‌مسئولیت، بی‌فکر و بی‌خیال را بر تو می‌نهند. عاشق می‌شوی، دل می‌بندی، خسته می‌شوی، گاهی هم از خودت دلخور می‌شوی، دلت می‌گیرد، گاهی بی‌خود و بی‌جهت خوشحال می‌شوی.
خلاصه بزرگ که شدی باید تحصیلات داشته باشی، از هر جنسی باشی باید خودت را آماده ی ازدواج کنی که آن هم یک مسئولیت بزرگ دیگر است و باید کار کنی و کار کنی و کار کنی و فرزندان صالح ب بار بیاوری و از همه مهم‌تر باید در این مدت مراقب اعمالت باشی و بدانی که این دنیا گذرگاهی برای عبور است و دست آخر هم باید بروی و بازخواست شوی. زندگی شوخی ندارد، حواست نباشد خراب کردی و دور برگردان هم ندارد!...
کاش هنوز بچه بودیم و تنها دغدغه ی همه ی ما تیله های رنگی بود ک دوستمان ب اشتباه با خود برده بود!...