مناجات!...

خداوندا!
هر چند ب سوی تو در حرکتم ولی برای آمدن ب نزدت شهامتی در خود نمی بینم!...اما چ کنم ک دلم همواره بند توکلت است و همیشه بر توکلت دل بسته ام!...
هر چند بار گناهانم زیاد است و من ترس از عذاب و گناهانم دارم ولی چشم امیدم به ایمن بودن از انتقام توست و اعتمادم مرا دل بسته ب پاداشت می کند!...
می دانم همیشه از تو بی خبرم و همین امر باعث شده تا ب خواب غفلتی فرو روم بس عظیم!...هر چند برای دیدار با تو آماده نیستم ولی ب کرم و فضلت آشنایم و امید دارم ک همین ها من خواب برده را از خواب بیدار کند تا ب خود آیم!...
پادشاها!
می دانم ک گناهانم حایل شده اند بین من و تو و غبار غلیظ گناهانم قدرت دیدن تو را از من گرفته اند ولی چ کنم بازم هم خیالی نیست!...چون می دانم با مژده ی آمرزش تو زنده ام و با بخشش و لطف تو انس گرفته ام...
مهربانا!
از تو می خواهم ب لطف و مهربانیت تمامی آرزوهایم ک مطابق قانون توست ب من ببخشی ک سخت چشمانم ب باران رحمت توست!...
پروردگارا!
من محتاج بارانی هستم ک نزدیکم کند ب تو! محتاج نسیمی از جنس تو هستم چون همیشه نگاهم ب سوی توست...مرا ناامید لطف و مهربانیت نکن!...
آفریدگارا!
بنده ای هستم از روح تو ک ب سوی تو می آیم!...از خشمت ب سوی تو می گریزم و ب بخشش و مهربانیت چشم امید دارم و اگر زاد و توشه ام در سفر ب سوی تو اندک است، همانا حسن ظنم ب اعتماد تو بسیار!...
کریما!
همه ی آن ‌چ را ک فضل تو ب من داد از من نگیر و همه ی آن ‌چ را ک با صبر و شکیبایی‌های بی‌مانندت از من پوشاندی، آشکار نگردان و همه ی آن‌ چ از زشتی‌های کردار من می‌دانی بر من ببخش و طاعت و بندگیت را ب قلب من الهام کن و عصیانیت را از من دور ساز!...
خداوندا!
من از تو ب تو شفاعت می‌جویم، از تو ب تو پناه می‌برم، من از شوق احسانت ب پیشت آمدم، تو از جانب خود مرا نشاط و آرامش خاطری عطا کن ک جز درهای فضل و کرمت را نکوبم!...
مهربانا!
با من آن‌گونه باش ک تو شایسته آنی؛ ن آن گونه ک من سزاوار عذابم. ب مهربانی‌هایت ای مهربان‌ترین مهربانان!...