دمی با امام سجاد(ع)!...

ب نام خدایی ک رحمت‌هایش بسیار است و مهربانی‌هایش همیشگی.خدایم این‌قدر نعمت‌هایت پیاپی آمدند و رفتند ک من از یادم رفت شکر کنم.
نعمت‌هایت این‌قدر فراوان بود ک من را برای ستایشت درمانده کرد و احسان‌هایت مرا از یاد تو بازداشت.

خدایا!
من اعتراف می‌کنم از کوتاهی‌هایم در برابر نعمت‌های تو و گواهی می‌دهم ک در بندگی تو سست بودم و نعمت‌هایت را هدر دادم. اما تو دل جویی و مهربان.
نیکوکار کریمی هستی ک خواهنده‌اش را محروم نمی‌کند و آرزوهایش را از درگاهش نمی‌راند!
 و من بنده، در درگاه نعمت‌های تو می‌ایستم و همیشه دلم گرم است ب خدایم. خدایی ک درگاهش نه فقط درگاه رحمت‌ها و نعمت‌ها، اصلش درگاه امیدواران است و من همیشه بارهای آرزوهایم را در همین درگاه می‌گذارم!
حال مهربانم، من را محروم از آرزوهایم نکن و نا امیدی را از من دور کن و مرا با نا امیدی دم ساز نکن. حتی من را با آن رو ب ‌رو هم نکن.
رحیما!
در برابر بزرگی‌های نعمتت سپاس‌های من خیلی کوچک است، من را ب کوچکی سپاس‌هایم ببخش!
نعمت‌های تو همچون زینت‌هایی بر من پوشیده شد و نیکی‌هایت همانند خیمه‌ای از عزت بالای سرم افراشته شد و عطاهایت درست عین یک گردنبند بر گردنم آویخته شد، گردنبندی ک هیچ‌گاه باز نمی‌شود، گردنبندی ک زیباترین زینت من است.
کریما!
عطاهای فراوانت زبانم را از شمردن‌شان عاجز کرده است و فهمم را از دریافت‌شان کوتاه نموده. چگونه برای من امکان‌پذیر است سپاسگزاری از تو در حالی ک سپاس گزاری‌ام نسبت ب تو خود نیازمند سپاسگزاری دیگر است. پس هر وقت تشکرهایم را برایت آوردم بر من واجب شد ک برای هر بار گفتنم باز هم تشکر کنم.
مهربانا!
همان‌گونه ک ب ما لطف کردی و با احسان‌هایت ما را پرورش دادی، نعمت‌های سرشارت را هم ب ما ارزانی کن و ناگوارهایت را دور کن! از بهترین‌های دو جهانت ببخش بر ما و خیر وجودت را ب ما عنایت کن.
پروردگارا!
تو را سپاس می‌گویم از بابت همه ی خوبی‌هایت و نعمت‌های سرشارت از بابت بودنت. سپاسی ک در خور خشنودی‌ات باشد و خیرهایت را ب ما عطا کند. ای خدایی ک بزرگی و بخشنده. ب مهربانی‌ات ای مهرباترین مهربانان....