خدایا شکرت!...

هر چه قدر هم  ک بنده خوب خدا نباشی ...

هر چقدر هم ک کوله بار گناهانت تو را از چشیدن طعم شیرین رفاقت با خدا دور کرده باشد...

باز هم، گاهی
زمانی، در تنهایی خودت فرو می روی....
می نشینی با معبودت راز و نیاز می کنی و آن جاست ک یادت می‌آید یگانه معبودت، چ نعمت های زیبایی برای تو و فقط برای تو آفریده....
از دست و پا و چشم و زبان وعقل و هوش و پدر و مادر بگیر
تا نعمت منحصر ب فرد بودن ....زیبا بودن ...تک بودن...
و آنجاست ک میگویی : الهی شکر...
اما یک سوال؟
تا بحال شده برای داشتن نعمتی خیلی خیلی بزرگتر از این‌ها خدایت را سپاس گویی؟!
نعمتی ک همه این ها غرق می شود در وجودش بس ک بزرگ است!
نعمت ولایت!....
این ک محب علی بن ابیطالب(ع) هستی و شیعه مذهب او....
حتی اگر فقط از شیعه بودن نامش را یدک بکشی....
این بار وقتی نشستی تک تک نعمت های پروردگارت را بر شمردی، آرام و آهسته بگو:
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی جَعَلَنَا مِنَ الْمُتَمَسِّکِینَ بِوِلاَیَةِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْأَئِمَّةِ عَلَیْهِمُ السَّلاَمُ
خدایا شکرت ک زیر پرچم ولایت امام علی (ع) هستم....
خدایا شکرت برای تمام عیدهای زیبایت ...
خدایا شکرت برای عید غدیرت!...