ب بهانه ی شب یلدا!...

یلدا در تاریخ ایران زمین از جایگاه ویژه ای برخوردار است ایرانیان این شب را در کنار هم ب سر می بردند و از فال حافظ گرفته تا خوردن شرینی، آجیل، هندوانه و انار و...تا پاسی از شب در کنار هم هستند...
ولی سوالی ک گاهی در این شب ذهن مرا درگیر خودش می کند اینست ک قانع بودن حد و مرزی دارد یا ن؟...درجه قانع بودن ما انسان ها  چ اندازه است؟...آیا قناعت فقط شامل موارد مادی می گردد یا معنویات را نیز در بر می گیرد؟!...
در فرهنگ ما ایرانیان اصطلاحی ب نام " رو کم کنی" رایج شده است و معمولا در زمینه های مادی بیشتر ب کار برده می شود این اصطلاح قبلا با عنوان "چشم و هم چشمی" ب کار برده می شد!...الیته چشم و هم چشمی اصطلاحی است ک بیشتر در بین زنان جامعه رواج دارد و رو کم کنی در بین مردان رایج تر است!...
چشم و هم چشمی مختص قشر یا جنس خاصی نیست لذا همه ی افراد جامعه ب نوعی کم و بیش درگیر آن هستند!...
ب طور مثال دوست مان گوشی جدید با امکانات فوق العاده گرفته است و پس از دیدن گوشی سعی می کنیم هر طوری شده گوشی بهتری نسبت ب وی تهیه کنیم و معمولا این گونه استدلال می شود ک" مگر من چه از او کمتر دارم ک او باید گوشی گران قیمت داشته باشد و من نه؟"
این تنها گوشه ی خیلی کوچکی از این معضل است، در سطح کلان تر برخی افراد سالانه مبلمان خانه رو تعویض می کنن و علاوه بر مخارج سنگین، سرپرست خانواده رو دچار دردسر می کنن ک جای دارد از هم جنس های عزیز خواهش کنم در مخارج دخل وخرج با وسوسه ی بیشتری عمل کنن!...داشتن دلیل بر خرج کردن بی اندازه نیست!..
در شب یلدا نیز برخی از خانواده های ایرانی با خرید کردن انواع و اقسام میوه ها و ... هزینه های سنگینی را متحمل می گردند ک ب نظر کار درست و عاقلانه ای نیست!...
ب نظر من این افراد می‌خواهند ب نوعی خود نمایی کنند و خود را در جامعه از این راه معرفی کنند، اما این افراد تاکنون ب این نکته توجه داشته‌اند ک حرص و طمع انسان آن هم در مسایل مالی انتها و پایان ندارد. پس بهتر نیست در مسایل مادی ب افرادی که سطح مالی پایین‌تری نسبت ب ما دارند توجه کنیم تا قدر و ارزش وضع مادی خود را بفهمیم و درک کنیم!...
لذا توصیه ی من ب شما دوستان عزیز در این شب زیبا این است ک برای ب جا ماندن خاطرات شیرین، ب آداب و رسوم گذشتگان مان برگردیم و در محفلی ساده و دوست داشتنی در کنار هم این شب را جشن بگیریم و علاوه بر آن ب ملاقات افرادی ک وضعیت مالی خوبی ندارند رفته و با دادن هدایایی هر چند کوچک روح خانه های آن ها را شاد کنیم و با برگزاری مراسمی ساده در این شب زیبا سعی کنیم خاطره های شاد در کنار هم بودن بیافرینیم و فراموش نکنیم ک "بی‌نیازی در قناعت است و انسان‌های حریص و آزمند هیچ‌گاه فعل ماضی را صرف نمی‌کنند!"...