شعار هر روز!...

گفتن از مهربانی و مهربانی کردن شاید تکراری باشه اما مثل هوا، مثل آب و مثل خیلی چیزهای دیگه حتی تکرارش هم ضروریه!...

ب نظرم اصلا مهربانی می تونه دوای همه دردهای ما باشه. درسته، دوای همه دردهای ما! دوای خستگی ها، بی انگیزه گی ها، دوای ناامیدی و تلخی زیاد کاممون،.. حتی مشکلات جسمی ...باور کنید ک دوایش مهربانی ست!

میدونم خیلی ها ممکنه بگن:" وقتی گرسنه و بی پول نباشی میشه راحت از مهربانی حرف زد"... ولی در عین حال خودشون بهتر میدون ک "همه ما هر یک ب گونه ای داریم زیر بار مشکلات فعلی له می شیم".

اما مهربانی فراتر از این هاست...من میگم: "مهربانی، حداقل تو این شرایط میتونه مرهم باشه..هم برای خودمون و هم برای اطرافیان"...

مهربانی یعنی اگه ماشین جلویی کمی دیرتر راه افتاد...با بوق های ممتد خودت و اونو دیوونه نکن و ب زمین و زمان بد و بیراه نگو...
مهربانی یعنی جای گفتن خسته نباشید اون هم با کلی اوقات تلخی، یک سلام و درود بگو همراه با نثار یک لبخند، نه ظاهری از ته ته دلت...
مهربانی یعنی دادن یک شاخه گل، یا حتی یک شکلات،.. ب عزیز، دوست، و همکار، همراه نگاهی محبت آمیز...
مهربانی یعنی گفتن کلامی مهر آمیز... متشکرم، سپاس، ...دوستت دارم... ب همسر، والدین، فرزند و ب یه دوست یا همکار...
مهربانی یعنی گذشتن از خطای همکار، زیردست یا بالا دست...
مهربانی یعنی رعایت حال طرف مقابل تو بحث و دعوا حتی...حتی وقتی حق با ماست...
مهربانی یعنی خریدن یک هدیه کوچک برای اطرافیان...
مهربانی یعنی خرید کردن بدون نیاز! از کاسبی ک می دونی شرایط مالی خوبی نداره...
مهربانی یعنی ک بدونی دیگران هم ب اندازه تو قربانی شرایط سخت فعلی اند و درد می کشند...
پس فکر نکن ک با اوقات تلخی و ظلم ب اونا می تونی اوضاع رو بهتر کنی...نه ... عزیز من...نه...
حرف آخر: هریک از ما می تونه مهربانی رو ب بهترین شکل تعریف و عملی کنه...و با این کار در تغییر و بهبود شرایط خودش و دیگران نقشی بزرگ ب عهده بگیره... حتی با یک لبخند از ته دل...
مهربانی نه تنها کار سختی نیست...خیلی هم موافق ذات و مفید جسم و جان ماست...
پس لطفا بیایید از همین امروز شعارمان این باشد: "کمی با هم مهربان تر باشیم".
 اصلا هر روز صبح با همین شعار از خواب بیدار شویم: "مهربانی"