سپندارمذگان فرخنده باد!...

سال ها دل طلب جام جم از ما می کرد....و آن چه خود داشت ز بیگانه تمنا می کرد

در ایران باستان، نه چون رومیان از سه قرن پس از میلاد، ک از بیست قرن پیش از میلاد، میان آریائیان روزی موسوم ب روز عشق یا اسفندارمذگان بوده است.
این روز در تقویم زرتشتی مصادف است با پنجم اسفند ماه و در تقویم جدید ایرانی، ک شش ماه اول سال سی و یک روز حساب می شود، شش روز ب جلو آمده و دقیقاً مصادف می شود با ۲۹ بهمن.
در ایران باستان هر ماه را سی روز حساب می‌‌کردند و علاوه بر این ک ماه ها اسم داشتند، هریک از روزهای ماه نیز یک نام داشتند.
ب ‌عنوان مثال روز اول "روز اهورامزدا"
روز دوم، "روز بهمن - سلامت، اندیشه" ک نخستین صفت خداوند است
روز سوم، "اردیبهشت" یعنی "بهترین راستی و پاکی" ک باز از صفات خداوند است
روز چهارم، "شهریور" یعنی "شاهی و فرمانروایی آرمانی" ک خاص خداوندگار است
و
روز پنجم "سپندارمذ" بوده است.
"سپندارمذ" لقب ملی زمین است یعنی گستراننده، مقدس، فروتن. زمین نماد عشق است چون با فروتنی، تواضع و گذشت ب همه عشق می‌‌ورزد. زشت و زیبا را ب یک چشم می‌‌نگرد و همه را چون مادری در دامان پر مهر خود امان می‌‌دهد. ب همین دلیل در فرهنگ ایران باستان "سپندارمذ" را ب‌ عنوان نماد عشق می‌‌پنداشتند.
پسوند "گان" هم ب معنی "جشن" است، و در نتیجه "سپندارمذگان" ب معنی "جشن سپندارمذ" - جشن روز زن و زمین- است.
در هر ماه، یک بار، نام روز و ماه یکی می‌‌شده است ک در همان روز ک نامش با نام ماه مقارن می‌‌شد، جشنی ترتیب می‌‌دادند متناسب با نام آن روز و ماه. مثلاً شانزدهمین روز هر ماه "مهر" نام داشت ک در ماه مهر، "مهرگان" لقب می‌‌گرفت.
همین طور روز پنجم هر ماه "سپندارمذ" یا "اسفندارمذ" نام داشت ک در ماه دوازدهم سال که آن هم "اسفندارمذ" نام داشت، جشنی با همین عنوان می‌‌گرفتند.
"سپندارمذگان" جشن زمین و گرامی داشت عشق است ک هر دو در کنار هم معنا پیدا می‌‌کردند.
در این روز زنان ب شوهران خود با محبت هدیه می‌‌دادند. مردان نیز زنان و دختران را بر تخت شاهی نشانده، ب آن ها هدیه داده و از آنها اطاعت می‌‌کردند. جشن "سپندارمذگان" یا "اسفندگان"، روز گرامی داشت زنان در ایران باستان بوده است.
در باور ایرانى مرد داراى قدرت مردانگى و تفکر و خرد ورزى بیش ترى است، در برابر آن زن نیز داراى مهر ورزى، عشق پاک، پاکدامنى و از خود گذشتگى فراوان ترى است ک هر یک از این دو ب تنهایى راه ب جایى نبرده و حتى روند پویایى گیتى را هم ب ایستایى مى کشانند.
اگر مردان بدنه ی هواپیماى خوشبختى اند، زنان موتور آن اند ک پیکره ی بى موتور و موتور بى بدنه هیچ کدام ب تنهایى ب اوج سعادت نمى رسند بلکه ذره اى حرکت و جنبش هم برایشان ناممکن است.
ملت ایران از جمله ملت هایی است ک زندگی اش با جشن و شادمانی پیوند فراوانی داشته است، ب مناسبت های گوناگون جشن می‌‌گرفتند و با سرور و شادمانی روزگار می‌‌گذرانده اند. این جشن ها نشان دهنده ی فرهنگ، نحوه ی زندگی، خلق و خوی، فلسفه حیات و کلاً جهان‌بینی ایرانیان باستان است.
روز سپندارمذگان بر تک تک شما مهربانان بزرگوار مبارک باد...

تقدیم با عشق ب شما عزیزان:

عاشق و شاد باشین همواره...
-------------------------------------
پی نوشت:
منبع: http://www.rozanehonline.com